Пасля працяглай цяжкай хваробы пайшла з жыцця Новікава Таццяна Сямёнаўна (02.05.1950 – 23.02.2019).
Няма ніводнага працаўніка сярэдняга і старэйшага пакалення у арганізацыі, які б не ведаў гэту выдатную кабету, неспатольную працавічку, праўдзівага знаўца лекавых раслін Беларусі і замежжа.
Таццяна Сямёнаўна прапрацавала на Прадпрыемстве 48 гадоў! Цэлае жыццё! І на ўсіх пляцоўках і пасадах працавала самааддана, з высокай ступенню адказнасці і ўважлівасці, як і патрабуе праца правізара. Аптэкар з вялікай літары, яе ведаў увесь горад, яе травянымі зборамі лячылася ніводнае пакаленне гараджанаў.
Некалі ў дзевяностых, перанясучы цяжкую хваробу, Таццяна Сямёнаўна прыняла для сябе цвёрды развязак – дапамагаць людзям быць здаровымі, і выбрала кірунак – фітатэрапія. Яна складалася ў ліставанні з вядомымі ў краіне фітатэрапеўтамі і фiтолагамi, увесь час знаходзілася ў пошуку новых збораў і складаў, без канца выпісвала па пошце і па інтэрнэце патрэбную адмысловую літаратуру па ўжыванні лекавых раслін, можна сказаць да апошняга дня рыхтавала зборы па рэцэптах, распрацаванымі ёю самой ці знойдзенымі у рэдкіх фармацэўтычных даведніках і дапаможніках.
Яе пакліканнем было дапамагаць людзям, якія вужэй страцілі надзею вылечыцца традыцыйным спосабам. Я помню выпадак, як да нас у аптэку прыйшла кабета, у якой доўгі час не быў дзяцей. Мы параілі ёй звярнуцца да Новікавай Таццяны Сямёнаўны. Праз год гэта кабета зноў зазірнула да нас і паведаміла радасную вестку - у яе нарадзіўся сын. Апынаецца, яна метадычна і старанна заварвала свайму мужу «чароўны травяны збор», згатаваны залатымі рукамі Таццяны Сямёнаўны. Потым я спытала Таццяну Сямёнаўну: якое «зелле» яна ёй дала? Апынулася – старанна падабраныя травы, якія прымушаюць заварушыцца «гэтыя няшчасныя сперматазоіды»… І так усім. Ніколі не адмаўляла ў дапамозе. Людзі прыязджалі да яе за радай нават з іншых краін. Народная пагалоска вывела яе далёка за межы Гародні. Таццяна Сямёнаўна ўвесь час запрашалася на тэлебачанне і радыё, нават адно час вяла рубрыку па радыё пра слушнае ўжыванне лекавых раслін, пра яе друкаваліся артыкулы, браліся інтэрв'ю.
Калегі ўспамінаюць, якім яна была працавітым супрацоўнікам, усю сябе аддавала працы.
Пасля сканчэння Магілёўскай фармацэўтычнай вучэльні ў далёкім 1969 годзе Таццяна Сямёнаўна пачала сваю працоўную чыннасць у якасці кантралёра прыёмнага аддзела аптэчнага склада, потым стала які кіруе 5-ым аддзелам. Дваццаць гадоў прапрацавала на аптэчным складзе, потам у аптэках горада: №119,№1,№3,№215. Стаяла ля вытокаў зараджэння фiтааддзелу на Гродзенскім РУП «Фармацыя», была «першапраходнікам» у гэтым кірунку фармацэўтычнай дапамогі насельніцтву. На базе аптэкі №3 г. Гродна рыхтаваліся зборы, чаі, адвары. Пры яе ўдзеле быў адкрыты фітабар, хораша аформлены букетамі з высушаных лекавых траў, у ім прапанаваліся ўсім наведнікам духмяныя агульнаўмацавальныя чаі і зборы.
Апошнія гады сваёй працоўнай чыннасці Новікава Таццяна Сямёнаўна прапрацавала кіраўніком аптэкі №215, якая змесцавана ў Гродзенскім перынатальным цэнтры. Калі адкрывалася аптэка ў 2009 годзе, і устала пытанне, хто будзе яе ўзначальваць, то Таццяна Сямёнаўна, як безадмоўны чалавек, пагадзілася на новае месца працы, ужо быўшы працаўніком пенсійнага веку. Ізноў не пабаялася цяжкасцяў і навізны: прыйшла і развіла гэту маленькую аптэку, і цяпер супрацоўнікі і наведнікі Перынатальнага цэнтра не могуць сабе ўявіць жыццё і працу без аптэкі ў гэтым месцы.
Сціплая і працавітая, яна, апынаецца, насіла ў сабе высокі гуманны абавязак перад людзьмі. Бо можна было проста працаваць, выконваць свае абавязкі па службовай інструкцыі і спакойна ісці дамый да хатніх клопатаў і спраў. Але гэта не пра Таццяну Сямёнаўну – не магла і не хацела яна быць без справы, без адчування сваёй карысці і паклікання. І нават у водпуску (а прасіла заўсёды жнівень) хадзіла па палях і лясах у пошуках рэдкіх раслін. І ў бацькоўскай хаце ў вёсцы Счанец Шчучынскага раёна (да слова Таццяна Сямёнаўна вырасла ў сям'і сельскіх настаўнікаў) разбівала градкі не для цыбулі і бульбы, а для мелісы і валяр'яну…
І зусім нядаўна, ужо быўшы практычна без сіл, рыхтавала зборы для хворых людзей. Шкада, што не перадала свае ўнікальныя веды і спазнанні па нарыхтоўцы, вызначэнні і ўжыванні лекавых раслін прымальніку ці вучню… Але яна верыла до апошняга, што надыдзе дзень, калі яна будзе здаровай і моцнай. Таццяна Сямёнаўна была праўдзівым змаганцам да апошняй хвіліны свайго жыцця…
Светлая памяць пра яе застанецца не толькі ў калегаў па працы, але і ва ўсіх людзей, якія хоць неяк датыкаліся ў жыцці з такім унікальным чалавекам – сумленным, спагадным, добрым, накіраваным, працавітым, якім была Таццяна Сямёнаўна Новікава.
Я думаю, што агульнымі высілкамі мы збяром спадчыну Таццяны Сямёнаўны ў нашым музеі–кабінеце аптэчнай справы на Гродзеншчыне, захаваем яе справу і памяць пра яе.
Бабiч Г.С.
кіраўнік аптэкай №135 г.Гродна