Сегодня такой теплый, яркий праздник
В нем столько света, радости, добра!
Пусть будет ваша жизнь всегда прекрасна!
Как ласковое солнышко – ясна!
Восень. 30 верасня 2019г. – дзень пахмурны і дажджысты, на вуліцы сыра і мокра. А ў нас у аптэцы цёпла і ўтульна. Крыху мітусліва і ажыўлена. Усе хвалююцца, чакаюць. Сёння праходзіць штогадовая цёплая сустрэча працаўнікоў са сваімі калегамі, якія завяршылі ўжо свой працоўны шлях і цяпер знаходзяцца на заслужаным адпачынку.
І не важна, што на календары восень, што восень жыцця ўжо наступіла, але сустрэчы нашы заўсёды праходзяць дзіўна і цікава. Таму і спяшаюцца да нас пажылыя людзі, сэрцам і душой яшчэ маладыя. Яны таксама з нецярпеннем чакаюць гэтых сустрэч, таму што яны вельмі каштоўныя ў гэтым веку. І ніколі не паўтараюцца, і не вяртаюцца. Іх усіх сустракае кіраўнік аптэкі Раманчук І.В. і запрашае ў залу на ўрачыстую імпрэзу.
Праходзяць гады, мільгаюць дзесяцігоддзі. Вось ужо змянілася стагоддзе. І які б не наступіў час, заўсёды на нашай зямлі застаюцца дабро, прыгажосць, каханне да зямлі, да роднага краю, да свайго месца, дзе ты жывеш. Наша Свіслач – гэта наша агульная хата. Многія нашы пенсіянеры тут нарадзіліся, працавалі і жывуць. Яны шмат што зрабілі для росквіту сваёй зямлі. І для нас зусім не важнае, хто і калі з іх пайшоў на заслужаны адпачынак і скончыў свой працоўны шлях – пяць, дзесяць ці пятнаццаць гадоў таму. Мы дагэтуль лічым іх «сваёй» камандай». Яны вучылі нас, маладых, не шкадуючы свайго часу, падзяляліся з намі прафесійнымі сакрэтамі, сваім жыццёвым досведам. У іх велізарны назапасіў побытавай мудрасці. Таму цяпер мы павінны аддаць ім сваё цяпло і клопат. Пенсіянеры, якія не могуць самі прыйсці на сустрэчу, хварэюць не засталіся абдзеленымі ўвагай. Іх на хаце наведалі старшыня цэхкама і старшыня ветэранскай арганізацыі аптэкі. Такое камунікаванне вельмі каштоўнае. Людзі маюць зносіны, цікавяцца справамі ў аптэцы, успамінаюць жыццё і вельмі ўдзячныя, што іх наведваюць, не забываюць.
Кіраўнік аптэкі Раманчук І.В. павіншавала ўсіх пенсіянераў са святам і падзякавала за мудрасць, за тое, што навучылі нас думаць і жыць і няхай сёння яшчэ цяплей стане ад добрых і добрых словаў. Музыка Г.Свірыдава «Час, наперад», якая прагучала, адлюстроўвае ўжо мінулую савецкую эпоху, але вельмі слушна адлюстроўвае рысы характару, уласцівыя людзям старэйшага пакалення, якія імкнуліся наперад, перавыконваючы планы, і верылі ў светлую будучыню. Людзі старэйшых пакаленняў былі маральнай і прафесійнай апорай нашай краіны, носьбітам духоўнасці, сумленнасці, дабрыні. Якую непадымную працу яны ўжыццяўлялі, пры гэтым выхоўвалі дзяцей, атрымвалі ўласную адукацыю, беручы ўдзел у грамадскім жыцці, і ўсе пры гэтым паспявалі. Таму яны наш гонар! На іх заўсёды можна пакласціся, а часам і паскардзіцца на жыццё, нават калі табе самаму ўжо 50! І ў падарунак ім песні іх маладосці, песні мінулых гадоў: «Арэнбургская пуховая хустка», «Стаю на паўстанку», «Стары клён», «Бацькоўская хата».
А ведаеце, нашы пенсіянеры яшчэ маладыя, таму што ў кожнага з іх ёсць іх працяг – унукі, праўнукі – гэта іх ужо трэцяя маладосць. Вядоўца папрасіла дарагіх гасцей падзяліцца сваімі рэцэптамі маладосці. З іх аповедаў, мы зразумелі, што сакрэт маладосці ў аптымізме, працавітасці, заўсёды займацца любай справай, быць добрым і кахаць жыццё. А пра жыццё я ўспомніла словы Маткі Тэрэзы, якая казала:
Жизнь – возможность, используй ее!
Жизнь – красива, восхищайся ею!
Жизнь – мечта, осуществляйте ее!
Жизнь – вызов, примите его!
Жизнь – игра, сыграйте в нее!
Жизнь – богатство, дорожите им!
Жизнь – здоровье, берегите его!
Жизнь – любовь, наслаждайтесь ею!
Жизнь – тайна, познайте ее!
Жизнь – шанс, воспользуйтесь им!
Жизнь – горе, превозмогите его!
Жизнь – песня, спойте ее!
Жизнь – борьба, выдержите ее!
Жизнь – приключение, решитесь на него!
Жизнь – трагедия, преодолейте ее!
Жизнь – счастье, сотворите его!
Жизнь прекрасна, не губите ее!
Жизнь – это жизнь, боритесь за нее!
Вось такой атрымаўся рэцэпт жыцця. Многія нашы пенсіянеры, нягледзячы на тое, што пасцялі на заслужаны адпачынак, вядуць актыўны лад жыцця: ператэлефаноўваюцца ці ходзяць у госці адзін да аднаго. А для шмат каго з іх нашы сустрэчы гэта месца, дзе можна ўбачыць усіх, пазнаць навіны і проста прыемна прабавіць час за гутаркай, а яшчэ пачуць з вуснаў нашага паэта Карпук Зоі яе новыя душэўныя вершы, якія заўсёды адрозніваюцца светлай лірыкай, натхненнем, талентам, музыкай душы. Я іх чытаю заўсёды з захапленнем і захапленнем, толькі з чыстай і добрай душы бяруцца гэтыя радкі. А іх робіцца усё больш і мы, спадзяёмся, што ў будучыні, знойдзецца такі ж таленавіты кампазітар і падбярэ музыку да яе вершаў.
Запаветная сцяжынка
В жизни многое я повидала
И немало дорог прошагала,
Каменистых, песчаных и гладких,
То брела, то неслась без оглядки.Среди них есть заветная тропка,
На которую тихо и робко
Осторожные сумерки сходят,
И стихи по которой приходят.Все условности ваши отбросьте,
Заходите, желанные гости!
Снова трапезу вам приготовлю,
И приму, как всегда, вас с любовью!
Давайце дарыць словы
Даже срезанные цветы
Поворачиваются к свету
Человек жаждет теплоты,
Той, которой почти и нету.А ведь каждый из нас – уголек
Кто-то тлеет, а кто-то пылает,
И порою нам невдомек:
Вроде бы – СЛОВО, а как согревает!Так давайте дарить слова,
И улыбки и просто взгляды.
Это – словно в костер дрова
Для тепла, которому рады.
Бабіна лета
Я, осень, тебя не ждала,
Обычно жила и трудилась,
С рассветом бралась за дела,
Об отдыхе даже не снилось.Теперь, когда пройден мой путь,
И выросли дети, есть внуки,
Теперь бы как раз отдохнуть
От жизни, от дел, от разлуки.Но ты почему-то меня
На улицу не выпускаешь.
Густой пеленою дождя,
То ветром мне дверь закрываешь.И осень ответила мне,
К окошку листком прилипая,
Над дымкой туманной полей,
В полет журавлей отправляя:Не верь, дорогая, дождю,
Что там, за окном твоим льется,
Я лето тебе подарю,
И «бабьим» оно назовется.Не пройден твой путь до конца,
Любовью ты будешь согрета,
Чтоб всем отогреться сердцам
У осени есть «бабье лето».
Гэтак і ў жыцці кожнага з нас ёсць, як і прыродзе, чатыры пары года:
Зіма – беласнежнае дзяцінства
Вясна – гаманкая юнацкасць
Лета – буяны росквіт сіл
Залатая восень – багатая і мудрая.
А ў падарунак усім прагучала песня ў выкананні гурта ДДТ «Што такое восень».
І хай жыццёвая залатая восень дорыць усім пажылым людзям мудрасць душы, багацце жыццёвага досведу, цеплыню вачэй, каб часцей цешыла сонейка сваімі праменямі, а дажджы былі толькі цёплымі і грыбнымі….
Са святам!
Старшыня цэхкама ЦРА №11 Свіслацкага раёна
М.Э.Сухоцкая