Кожная трэцяя нядзеля чэрвеня ў нашай краіне адзначаюць сваё прафесійнае свята медыцынскія работнікі. З далёкіх часоў і да сённяшняга дня прафесія медыцынскага працаўніка мае велізарную вагу ў грамадстве. Гэта прафесія заўсёды запатрабавана. Яе абіраюць па пакліканні. Гэта не выпадковыя людзі, гэта людзі з добрым сэрцам, чуйнай душой, якія лечаць не толькі лекамі, але і падбадзёрвальным словам, якія падаюць надзею на акрыянне. Прафесія лекара вядомая ўсім, таму што з ёй злучаны хвароба і здароўе. Але лекар, не маючы патрэбных лекаў, не заўсёды можа дапамога хвораму. І тут на дапамогу лекару і хвораму прыходзяць правізар і фармацэўт. І разам яны стаяць на вартавым здароўя. І разам адзначаюць сваё прафесійнае свята - дзень медыцынскага работнiка.
Напярэдадні свята 15 чэрвеня ў цэнтральнай раённай аптэцы № 11 Свіслацкага раёна адбылўся ўрачысты сход, прысвечаны Дню медыцынскага работнiка. Са словамі падзякі за штодзённую працу, за цярплівасць, за разуменне, за прафесіяналізм выступіла загадніца ЦРА № 11 Раманчук І.В. і ўручыла Ганаровую Грамату Гродзенскага РУП «Фармацыя» за шматгадовую сумленную працу фармацэўту ЦРА № 11 Ганчарэвіч А.В.
Старшыня цэхкама Сухоцкая М.Э. ад імя ўсяго калектыву павіншавала загадніцу ЦРА № 11 Раманчук Ірыну Віктараўну з узнагароджаннем высокай узнагародай - знакам «Выдатнік аховы здароўя» за выдатную плённую працу, высокі прафесіяналізм, вялікі асабісты ўклад у арганізацыю забеспячэння лекавымі сродкамі насельніцтва раёна. Гэту ўзнагароду Ірыне Віктараўне на ўрачыстым вечары ў г. Гродна 12 чэрвеня ўручыў першы намеснік міністра аховы здароўя Дзмітрый Пiневіч.
Карпук З.С. прачытала свой новы верш «Белы халацік», якi яна напісала да Дня медыцынскага работнiка:
Белый халатик не просто надежда, Он на спасение чья-то надежда. Модненький, новенький или в заплатах, Сколько он жизней спасает в палатах! Светлые головы, нежные руки, Вы уменьшаете боли и муки. Не зря называют СЕСТРА и медБРАТ, Родственной помощи каждый так рад. Но есть еще тот, кто берет ваш рецепт, Скромное имя ему: ФАРМАЦЕВТ. В ту вы аптеку пойдете иль эту. Нигде равнодушных, поверьте, там нету. Напоминаю себе я заранее: Это пред богом мое послушание. Вымыла руки, халат одеваю, С вами причастницей боли бываю. Иду я по жизни в разном наряде, Но жить бы хотелось, как в белом халате: Чтоб людям почаще полезною быть, При этом халат свой не очернить.
Нехта з вялікіх сказаў, што з усіх лекаў лепшае - гэта адпачынак. Таму калектыў аптэкі вырашыў у дзень медыцынскага работніка, у год малой радзімы, адпачыць душой і наведаць нашы гістарычныя месцы. Маршрут быў абраны недалёкі Свіслач-Ружаны-Косава. І выдатным нядзельным днём 17 чэрвеня мы едзем туды, дзе кіпела жыццё, дзе збіраўся ўвесь колер таго часу.
Першым было запланавана наведанне музея-сядзібы нацыянальнага героя Беларусі, Літвы, Польшчы і ЗША, ганаровага грамадзяніна Францыі - Тадэвуша Касцюшкі. Экскурсавод правяла нас па пакоях, дзе сабраны экспанаты тых часоў, расказала пра гісторыю, кім былі бацькі і чым уславіўся Тадэвуш Касцюшка.
Разам з экскурсаводам мы перайшлі ў Палац Пуслоўскіх. Адзін велічны выгляд гэтага будынка ўжо вельмі ўражае. За казачную выяву і раскошу палац графаў Пуслоўскіх назвалі «рыцарскай мрояй». Раскошны палац, магутны і неверагодна прыгожы, ён унікальны і пышны. Кожная вежа ў ім сімвалізуе месяц года. У палацы больш за сто пакояў. Некалі ён славіўся сваімі раскошнымі заламі - белы, ружовы, чорны і г.д. Кожная зала мела сваё прызначэнне. Падчас вайны тут быў вялікі пажар, які знішчыў усё, пакінуўшы толькі велічныя сцены. У наш час у сярэдзіне будынка вядуцца яшчэ рамонтныя працы, рэстаўрацыя яшчэ не скончана. Для наведнікаў адкрыты пяць залаў на першым паверсе з часовай экспазіцыяй. Экскурсавод расказала пра раскопы, якія ідуць разам з рамонтам, пра экспанаты, выяўленыя пры раскопах, пра тое, як будзе выглядаць палац пасля сканчэння рэстаўрацыі, пра найболей вядомыя легенды і таямнічыя міфы, злучаныя з замкам. З кожным годам гэта застыглая ў камені прыгажосць прыкоўвае да сябе ўсё больш за ўвагу турыстаў, выклікаючы радасць і захапленне.
Наступны наш прыпынак - Ружанскі Палац Сапег. Тут адчуваецца размах, уражаюць калоны, уяўна пераносішся ў мінулае і ўяўляеш, як гэта было хораша, калі нават захаваныя разваліны ўзрушаюць сваім выглядам. Гэты палац згуляў значную ролю ў гісторыі Ўсходняй Еўропы. Яго наведвалі каралі Рэчы Паспалітай, у ім прымалі амбасадараў, у скляпах захоўваўся дзяржаўны скарб Вялікага Княства Літоўскага, тут былі тэатр і маляўнічая галерэя, конны манеж. Прыгожы архітэктурны ансамбль звалі «Беларускім Версалем». Мінулыя войны і час не пашкадавалі гэты палац. У нашы дні толькі захаваныя рэшткі сцен галоўнага і ўсходняга карпусоў, калоны і заязная арка дазваляюць прэзентаваць яго былую веліч. Экскурсавод правёў нас па залах адрэстаўраванай заязной аркі, на чыстай беларускай мове расказаў пра гісторыю гэтага замка. Прыемна было слухаць беларускую гаворку, бо ў кожнага з нас яна ў душы яшчэ з дзіцячых гадоў. Толькі ў апошні час мы сталі забываць яе чамусьці. Хоць яна такая меладычная, прыгожая, чароўная. Трэба нам адраджаць не толькі помнікі архітэктуры, але і не забываць сваю родную мову.
Усе засталіся задаволены, ніхто не пашкадаваў, што прамарнатравіў час. Такія падарожжы бываюць не часта і трэба імкнуцца як мага больш паспець паглядзець прыгажосць нашага роднага краю, атрымаць задавальненне ад убачанага, дакрануцца да Вечнасці, да нечага вельмі старога і таямнічага.
Старшыня цэхкама ЦРА № 11Свіслацкага раёна М.Э. Сухоцкая
