19 сакавіка 1939 года нарадзілася Лілія Андрэеўна Радкова.
У сакавіцкі вясновы дзень 2019 года ад твару прадпрыемства «Фармацыя» прыйшлі павіншаваць ветэрана працы фармацэўтычнай службы, малагадовую вязніцу фашысцкага канцлагера з юбілеем старшыня прафсаюзнага камітэта Ніна Серая, асноўны адмысловец аддзела кадраў Надзея Філіповіч, кіроўца аптэчнага склада Вадзім Місюк, правізары-рэцэптары Рыдаль Наталля і Яўген. Як толькі мы пераступілі парог юбіляра — гасціннасць і ветласць Ліліі Андрэеўны ахапіла нас, утульнасць і чысціня дома здзівілі, і ўсмешка не знікала з нашых твараў да самага растання.
Як вы бачыце, на фатаграфіі імянінніца ў свае шаноўныя 80 гадоў выглядае проста выдатна! Сукенка колеру марской хвалі і «заморскія» жамчужныя ўпрыгожанні паказваюць лёгкасць і каханне Ліліі Андрэеўны да вандраванняў, а пераязджаць ёй даводзілася часта. Разам з мужам-вайскоўцам Лілія Андрэеўна пажыла ў 7 гарадах Беларусі і на Далёкім Усходзе.
Але выява і стыль жыцця ў нашым апісанні быў бы не поўным, калі б не памянулі пра элегантную фрызуру, замілавальны і элегантны манікюр, зроблены да прыходу гасцей і падабраны адмыслова ў колер перлаў і сукенкі. Стоіць адзначыць, што Лілія Андрэеўна не толькі красуня, але і цудоўная гаспадыня. Частавала гасцей садавінай, цукеркамі, тортамі ўласнага гатавання і хатнім яблычным сокам. Не забывайце, чалавеку мінула 80 гадоў!!! Падымаючы шклянкі з гэтым выдатным, «кісленькім», яблычным напоем казалі тосты, жадалі, вядома ж, здароўя, такую ж прамяністую ўсмешку, жаданне жыць і цешыцца жыццём і галоўнае - не старэць душой.
Падчас «салодкай» бяседы разам з імянінніцай успаміналі былыя фармацэўтычныя будні, Лілія Андрэеўна расказвала пра сваю дружную, вялікую, шчаслівую сям'ю.
Здзівіла гасцей гаспадыня яшчэ і самаробкай. Для сваёй любай праўнучкі Лізанькі юбілярка ўласнаруч сшыла сукенку з цудоўнымі рамонкамі, вышыла іх стужкамі, а эскіз сукенкі быў самастойна знойдзены ў інтэрнэце.
Найболей ёміста, гледзячы на «handmade», сказаў Вадзім: «Проста, ваў!»
Праўду кажучы, ісці зусім не хацелася. Хацелася сілкавацца гэтай жывой, прамяністай, пазітыўнай энергіяй, хацелася захапляцца жаданнем вучыцца, спазнаваць новае ў гэтай выдатнай і зусім не «пажылой» кабеты. І пасля гэтай сустрэчы ва ўсіх нас закралася думка пра тое, што імкнуцца да навукі, да пазітыва трэба заўсёды. І я думаю, кожны ўбачыў чалавека, на якога трэба раўнавацца не толькі ў элегантным веку, але і нам, маладым.
А Лілія Андрэеўна, мы ўпэўнены, будзе цешыць усіх навокал сабой і сваімі, няхай і не вялікімі, але перамогамі!
Яўген Рыдаль,
прафгрупарг аптэкі №134 г.Гродна
