11 жніўня 2019 года свой яркі круглы 60-гадовы юбілей – час наступу цёплай і яркай восені жыцця адзначала выдатная кабета, прафесіянал нашай аптэчнай справы, яркая асоба – фармацэўт-рэцэптар аптэкі № 166 г.Ліда Варанецкая Валянціна Людвікаўна. Вядома ж, у родным калектыве, якому яна здраджана цягам вялікага адрэзка свайго жыцця – 17 гадоў, рыхтаваліся да гэтай даты і з вялікім задавальненнем цёпла павіншавалі і прамовілі ў яе гонар масу добрых словаў і пажаданняў.
Валянціна Людвікаўна нарадзілася ў д.Патока Шчучынскага раёна Гродзенскай вобласці. Скончыўшы навучанне ў школе, яна ўжо цвёрда ведала, кім хоча быць і чаму прысвяціць сваё жыццё. Часта бываючы ў мястэчку Ражанка, наведваючы аптэку, заўсёды захаплялася тым становішчам, што панавала ў аптэцы- дастатак яркіх скрыначак з незразумелымі назвамі, асаблівым водарам аптэкі, слоікам з п'яўкамі на прылаўку, вадкім гематагенам, дзівілася эрудыяванасці фармацэўта-рэцэптара і трапятліва ставілася да выгляду белага халата. Вельмі захацелася стаць такім жа эрудытам, і ў 1976 годзе яна робіцца навучэнцы Магілёўскай медычнай вучэльні. Пасля яго сканчэння адпраўляецца да месца сваёй першай працы – у д.Гудзевічы Мастоўскага раёна ведаць сельскай аптэкай. Адпрацаваўшы адзін год і стварыўшы да гэтага часу маладую сям'ю, была перакладзена ў аптэку №4 гарады Ліды, да месца службы мужа-вайскоўца. Давялося пажыць і на здымнай кватэры, і ў інтэрнаце маласямейнага тыпу, дзе нарадзілася дачка Ілона, а праз 4 гады з'явіўся на святло сын Аляксей. У аптэцы №4 г.Ліда працавала ў пасады намесніка загадніцы рэцэптурна-вытворчага аддзела, адказвала за аналітычную працу. У 1980-1981 гадах выконвала яшчэ адну вельмі адказную працу – была сакратаром камсамольскай арганізацыі ЦРА №146 Лідскага раёна.
У верасні 1982 года мужа Валянціны Людвікаўны разам з часткай палка ВПС перавялі да новага месца службы – у заходнюю групу войскаў, г.Бранд, ГДР. Працы па спецыяльнасці ў вайсковым мястэчку не было, таму давялося папрацаваць гардэробніцай у школе для дзяцей вайскоўцаў, «даслужыўшыся» потым да пасады лабаранта кабінета хіміі. Затое столькі ўражанняў засталося ў яе ад «заходняга» жыцця ў Германіі! Давялося наведаць сталіцу – Берлін, горада Дрэздэн са знакамітай галерэяй, Патсдам з пышным палацам Сан-Сусі Фрыдрыха Вялікага. Распаўся Савецкі Саюз і сем'і вайскоўцаў вярнуліся дахаты. У 1992 годзе вольных пасад фармацэўта ў горадзе Лідзе не было і Валянціне Людвікаўне давялося асвоіць яшчэ адну спецыяльнасць – касіра, але ўсё ж у роднай аптэцы №4 г.Ліда. Потым праца тамсама асістэнтам, фармацэўтам-рэцэптарам. З 2002 года і па сённяшні дзень наша гераіня працуе ў аптэцы №166 г.Ліда, пакахаўшы яе і аддаючы ёй вялікую частку свайго жыцця, цярпліва і з разуменнем ставячыся да ўсіх наведнікаў, улучаючы недастаткова ветлых. Яна сапраўды стала, як і хацела, эрудытам і сапраўдным прафесіяналам нашай прафесіі. Яе кахаюць за дабрыню, веды, уменне дапамагчы, параіць, падабраць лячэнне, якое ў яе кампетэнцыі.
Наша Валянціна Людвікаўна валодае яшчэ адным талентам – яна творчая асоба. У вольны час яна любіць ствараць шэдэўры з яркіх стужак – гафтуе карціны, стварае кампазіцыі. Усе сцены ў хаце абчэплены яе працамі, шмат хто ўжо падораны блізкім ёй людзям.
Дзеці Валянціны Людвікаўны скончылі ВНУ, працуюць і жывуць у г.Горадня, стварылі свае сем'і і падарылі бабулі па двое ўнукаў кожны. І ўсё ж яна зусім не бабуля, а спелая статутная дама, уся ў сталых клопатах і клопатах. Муж Станіслаў пенсіянер, але працаваць працягвае. Яна выдатная, любасная і ветлая бабуля і мама, выдатная гаспадыня. Ад шчырае душы павіншавалі нашу дарагую калегу з юбілеем не толькі мы, супрацоўнікі аптэкі №166 г.Ліда, але і ўсе якія працавалі з ёй і дасведчаныя яе па супольнай працы ў ЦРА №146 Лідскага раёна.
Сердечно с Юбилеем поздравляем и от души желаем Вам-
Не прибавляйте годы к жизни, а прибавляйте жизнь к годам!
Кіраўнік аптэкі №166 г.Ліда
Жыдкова Л.А.