Вспомним всех поименно,
Горем вспомним своим…
Это нужно - не мертвым!
Это надо - живым! –
Роберт Рождественский
Ёсць падзеі, над якімі не ўладны час, якія назаўжды застаюцца ў памяці. Шмат гадоў прайшло пасля Вялікай Айчыннай вайны, але людзі помняць і паважаюць герояў, якія баранілі нашу Родзіну.
У пярэдадне святкавання 75-годдзя Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне актывісты Гродзенскага РУП «Фармацыя» узялі ўдзел у патрыятычнай акцыі: «Імя табе – Пераможца»
Са шляхетнай патрыятычнай місіяй моладзь прадпрыемства адправіліся па трох адрасах.
Першы адрас д.Загараны: аддаючы даніну памяці героям страшнай вайны, Гродзенскае РУП «Фармацыя» пасадзіла кусты бэзу ўздоўж абеліска Ваярам 455 стралковага палка, якія ў 1944 годзе цягам 3-х сутак адлюстроўвалі контратакі суперніка. У далёкім 1945 годзе пышныя букеты бэзу дарылі дзяўчыны ваярам-пераможцам. Бэз – расліна, нададзеная адменнай душой, якое захоўвае памяць пра падзеі 1945 года. Таму невыпадкова высаджваць бэз у Дзень Перамогі стала традыцыяй.
Таксама дзеці прыбралі сухое лісцейка, галінкі, ачысцілі плітку і прылеглую тэрыторыю ад смецця, абнавілі старую фарбу.
Другі кірунак – гарадскія могілкі, дзе пахаваны ветэраны Вялікай Айчыннай вайны, якія працавалі на нашым прадпрыемстве:
- Гамянюк Павел Яхімавіч (1914-1996)
- Дзяменцьеў Пётр Мікалаевіч (1922-1986)
- Бунімовіч Уладзімір Іванавіч (1921-1999).
Гамянюк Павел Яхімавіч аддаў працы ў Гродзенскім аптэкакіраўніцтве больш за 30 гадоў. Цяжкай быў яго лёс. У 15 гадоў застаўся без бацькі і быў змушаны пачаць працоўную чыннасць, адначасна навучаючыся завочна. З першых дзён вайны трапіў у атачэнне і палон пад г.Піраціным, у 1943 годзе перайшоў лінію фронту і амбасадару якая доўжылася больш за 8 месяцаў спец. праверкі быў скіраваны на фронт, ваяваў да канца вайны.
Дзяменцьеў Пётр Мікалаевіч у 19-летнім узросце пайшоў на фронт. Браў удзел у вызваленні Украіны, Балгарыі, Чэхаславакіі, Югаславіі, Аўстрыі. У Будапешце лінія абароны праходзіла па тэрыторыі фармацэўтычнага завода «Гедэон Рыхтар». Пад агнём суперніка выносіў дзясяткі тон найкаштоўных лекавых прэпаратаў для забеспячэння імі параненых Савецкага Войска. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі і 9-ую медалямі. З 1979 года прызначаны намеснікам начальніка аптэкакіраўніцтва, прапрацаваў у гэтай пасадзе да 21 жніўня 1984 года.
Бунімовіч Уладзімір Іванавіч начальнік аптэкакіраўніцтва 1952-1985гг. 33 гады кіраваў аптэчнай службы Гарадзеншчыны – галоўны аптэкар Гарадзеншчыны таго часу. Увосень 1941 года па сканчэнню Вольскага Вайсковай Авіятэхнічнай вучэльні быў скіраваны ў 8 запасную авіябрыгаду. Натура лірычная, кахаў паэзію, пісаў вершы і пра вайну, і пра мірнае жыццё.
Война… война… Какие муки
Ты нам с собою принесла…
Потери близких. Боль разлуки,
Сердца, сожженные дотла.
Прошли года. А боль утраты
Еще живет в сердцах людей,
Лежат сраженные солдаты
Среди дубрав, среди полей.
И где закрыт мой друг Воронин,
Где спит Сережа Полевой?
Забыл, а каждый был достоин
Великой памяти людской!
Всегда и в дни последней даты
Победы славной над врагом
Мы с вами, павшие солдаты,
В делах и думах о былом!
В.И.Бунимович
Трэці адрасат – старыя каталіцкія могілкі, дзе пахаваны аптэкар Міхал Кандратавіч. Напачатку 19 стагоддзя Кандратовіч значыўся ўладальнікам Фарнай аптэкі.
Дзякуй усім актывістам акцыі: Таццяне Зарэцкай, Марыі Жытко, Таццяне Маручак, Уладзіміру Максімчуку, Пятру Пягета, Міхалу Новікаву, Аляксандру Козел, Кірылу Зданчуку, Юр'ю Навакольскаму, а таксама кіраўніцтву прадпрыемства, аптэчнага склада, рамбудгрупе, аптэк №134,135 г.Гродна за падтрымку і ўдзел у акцыі.
Беручы ўдзел у такіх імпрэзах мы вяртаем святы абавязак тым, хто аддаў сваё жыццё за мірнае неба. Мы павінны помніць, якой цаной дасталася ўсё тое, што мы маем сёння. І не словам, а справай даводзіць, што ніхто не забыты і нішто не забыта.
Кацярына Барысяевіч,
старшыня першай прафсаюзнай арганізацыі
Гродзенскага РУП «Фармацыя»